بعد از تکرار زیاده خواهی های علنی آمریکا در مذاکرات هسته ای که از ژنو تا لوزان و از لوزان تا کنون ادامه یافته است، لغت عامیانه دبه کردن رسماً در فرهنگ واژگانی مسئولان مذاکره کننده هسته ای وارد شد و آقایان عراقچی و ظریف و سایر مطلعان هسته ای رسماً به زیاده خواهی های آمریکا و عدول از توافقات قبلی اذعان کردند، توافقاتی که بعضاً همان ها هم با فشار و تحمیل تنظیم شده بودند.
زیاده خواهی های آمریکا فقط به مواضع دولت آمریکا معطوف نمی شود بلکه کنگره، سنا، آژانس هسته ای، دول اروپایی و رسانه های استکباری نیز برای تحمیل این زیاده خواهی ها در حال چانه زنی و ایفای نقش و بعضاً تقسیم مسئولیت هستند و در چنین شرایطی چگونه می توان از استفاده از توان داخلی، مجلس، شخصیت ها و مهمتر از همه مردمی که صاحب اصلی این انقلاب هستند در افزایش قدرت چانه زنی و ایستادگی مذاکره کنندگان استفاده نکرد؟! تجمعات مردمی اجازه نمی دهیم یکی از بهترین و موثرترین پاسخ ها به این تقسیم مسئولیت در جبهه مقابل است و عدم استفاده از این ظرفیت، یک ناشیگری، ناشکری و خسران به منافع ملی، عزت ملی و امینت ملی تلقی می شود.

یکی از انگیزه های ما در حضور در تجمعات مردمی اجازه نمی دهیم ، تبعیت از خط رهبری است، مگر می شود رهبر بگوید من نمی گذارم ولی ملت نگوید ما هم نمی گذاریم؟! مگر می شود رهبر بفرمایند من مذاکره زیر سایه شبح تهدید را نمی پذیرم و ملت نگوید ماهم برنمی تابیم؟! این چه رسم کوفی گریست که برخی می گویند بگذارید رهبری تنها بماند و دخالت نکنید، آن هم وقتی که رهبری می فرمایند این سریال بعد از بحث هسته ای در موارد دیگری به بهانه های حقوق بشری نیز ادامه خواهد یافت؟! به راستی آنها که در برابر زیاده خواهی ها سکوت کرده اند بیشتر حمایت می کنند یا آنها که زیاده خواهی ها را برنمی تابند؟!

اگر چه ما هم به برگزاری حداکثری این تجمعات در حمایت از مذاکره کنندگان هسته ای بیشتر رضایت داریم، اما به دلیل معذوریتی که وزارت کشور در صدور مجوز به این اجتماعات اعلام کرده است، فعلاً به برگزاری مراسم در مکان های محدودتری که نیاز به مجوز فرمانداری ندارند اقدام می کنیم و در همین خصوص نیز اگر نیازی به مجوز دانشگاه، حوزه یا اوقاف باشد اخذ می نماییم، ولی این که اینگونه مورد اتهام به قانون شکنی و یا اقدام علیه مصالح ملی قرار گیریم را یک اتهام می دانیم.

آرزو می کردیم که وزارت کشور نیز طبق اصول مسلم قانون اساسی به تجمعات مردمی اجازه نمی دهیم که هیچگونه پیام تفرقه انگیز، ضد امنیت و یا تحمیل گرانه ای به دولت یا نظام ندارد، مجوز می داد تا مراسم را در مکان های عمومی تر، بزرگتر و با شورآفرینی بیشتری انجام دهیم و از پتانسیل این تجمعات در ارتقای توان مذاکره کنندگان به خوبی استفاده بهتری می شد. همچنان اعتقاد داریم که هوشمندانه است که دولت این فضای همدلی و وحدت آفرین را تأیید، هدایت و تکمیل نماید نه این که طوری جلوه دهد که انگار این تجمعات در مخالفت با دولت و مذاکره کنندگان و غیرقانونی است! متأسفانه دولت از یک طرف با برخی اظهارات و برخوردهای امنیتی یا تهدیدآمیز تلاش به کاهش جمعیت تجمعات می کند و از سوی دیگر می کوشد تا به استناد کوچک و محدود بودن این تجمعات، ایشان را در اقلیت جلوه دهد و این در حالی است که چند نظرسنجی رسمی در سایتهای حامی مذاکره کنندگان و یا صداوسیما حرف های دیگری می زند.
از موارد حیاتی که در حاشیه مذاکرات به صورت مستمر مطرح می شود، تعیین مقصر برای شکست احتمالی مذاکرات است و در چنین شرایطی دولت می تواند از محتوای تجمعات مردمی اجازه نمی دهیم که بیشترین اعتراضشان به دبه کردن و زیاده خواهی های طرف مقابل است به بهترین نحو ممکن استفاده کند و همدل و همزبان با مردم، زیاده خواهی دشمن را عامل هرگونه ضعف یا اطاله یا شکست مذاکرات معرفی کند تا در صورتی که مذاکرات به دلیل زیاده خواهی های ایشان منتج به توافق نهایی نشود، دشمن نتواند با مقصر جلوه دادن ایران، فشار تحریم ها را بر این کشور ادامه دهد، بلکه با ما بتوانیم با اثبات مقصر بودن آنها هرچه بیشتر در صف تحریم کنندگان شکاف ایجاد نماییم.