آقای روحانی! شما در ضیافت افطار دست اندرکاران اجرای برجام (۹۵/۴/۱۲) گفتید:

«برجام کم هزینه ترین راه برای رسیدن به اهداف و منافع ایران اسلامی بود و راهی به جز برجام برای رسیدن سریعتر به این اهداف وجود نداشت.»

آقای روحانی! این که کسی بگوید برجام هزینه زیادی نداشته است جمله اشتباهی است که قبلا هم رهبری این جمله را رد کرده بودند و در هر صورت ما در اجرای برجام ، بخشی از حقوق هسته ای مان را با محدودیت های طولانی ۸، ۱۰ و ۱۵ ساله مواجه کردیم و با پذیرش اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی، عملاً مراکز نظامی و امنیتی کشورمان را تحت نظارت و بازرسی سازمانی قرار دادیم که عدم امانت داریش قبلاً برای ما ثابت شده است.

آقای روحانی! اگر منافع ایران محقق شده است، پس چرا مردم و حتی برخی از حامیان شما هم آن را حس نمی کنند و بعضاً با عباراتی مثل «تقریباً هیچ» از عائدی های آن سخن می گویند؟! پس چرا با وجود گذشت چند ماه از اجرای برجام ، هنوز برجام نتوانسته است مشکلات کشور را حل کند و حتی همان توافقات خارجی هم به ندرت به قرارداد منجر گردیده است؟!

آقای روحانی! برجام چطور مشکلات ما را حل کرده است در حالی که هنوز برای وادار کردن طرف مقابل به رعایت تعهداتش مشکل دارید و باید مدام با او مذاکره کنید و امتیاز و حتی تعهدات جدید مانند تعهد به کارگروه اقدام مالی بدهید!؟ و این بار تمام مسائل بانکی کشور را نیز تحت نظارت آمریکا قرار دادید! تا شاید گام های بعدی را هم از ما مطالبه کند! و این یعنی نه تنها هنوز برجام مشکلات را حل نکرده است بلکه هنوز حد و حصر هزینه هایی که باید برایش بدهیم هم مشخص نیست!

آقای روحانی! عقل حکم می کند لااقل حالا که از عدم اعجاز اجرای برجام و بدعهدی ها و کارشکنی ها و گروکشی های طرف مقابل مطمئن شده اید، طبق رهنمود رهبری، «اقتصاد مقاومتی» را به عنوان تنها راه تقابل با تحریم بدانید و به آن عمل کنید و نه این که همچنان دنبال کلیدی بگردید که زیرپای کدخدا گم شده است، متأسفانه شما هنوز مصرید که برجام کم هزینه، پر از منفعت و چون آفتاب تابان است؟!