اخیراً آقای مصطفی سالاری، استاندار جدید، جوان و با انگیزه گیلان، درباره چای گیلان سخنرانی کردند و تلویحا و شاید هم بهتر است بگویم صریحاً عطر و طعم چای گیلانی را زیر سوال بردند و گفتند چای گیلان باید با ذائقه مردم منطبق شود و اگر لازم است رنگ و اسانس هم به آن افزوده […]
اخیراً آقای مصطفی سالاری، استاندار جدید، جوان و با انگیزه گیلان، درباره چای گیلان سخنرانی کردند و تلویحا و شاید هم بهتر است بگویم صریحاً عطر و طعم چای گیلانی را زیر سوال بردند و گفتند چای گیلان باید با ذائقه مردم منطبق شود و اگر لازم است رنگ و اسانس هم به آن افزوده شود!
اما واقعیت این است که مشکل از چای گیلان نیست، مشکل از ذائقههایی است که به اسانس و رنگ عادت کردهاند، مثل ذائقه آقای سالاری که قاعدتاً به مانند اکثر قریب به اتفاق بوشهریهای دوستداشتنی، ذائقهشان به چایهای غیرطبیعی، رنگی و اسانسی خارجی عادت کرده است که سریعا در فلاکس و بدون نیاز به رعایت اصول طبخ چای، آماده میشوند و الا چطور میشود ذائقه کسی به چای خارجی عادت نکرده باشد ولی عطر و طعم چای اصیل گیلانی که در قوری دمآمده باشد را نپسندد!؟
آقای سالاری میگوید شاید دولت ۱۰ سال دیگر از چای گیلان حمایت نکند لذا این محصول باید خودش را رقابتپذیر کند، البته حمایت دولت از محصولات داخلی، به ویژه محصولات سالم و طبیعی داخلی آن هم در سال حمایت از محصول ایرانی نباید نیازمند تذکر باشد ولی به نظر میرسد باید به ایشان گوشزد کنیم همانطوری که گندم داخلی تقریبا به دو برابر قیمت گندم خارجی از کشاورزان خریداری میشود، دولت باید خود را مکلف به حمایت از چایکار داخلی بداند که البته هرگز کسری از چنین حمایتی را از چایکاران و برنجکاران داخلی نکرده است که بخشی از این کوتاهیها متاسفانه بابت بیتفاوتی مسئولان و نمایندگان گیلانی است.
این که آقای سالاری میخواهند از چای داخلی حمایت کنند نقطه مثبتی است که البته قدردانشان هستیم اما بهجای عیبتراشی برای عطر و طعم دلپذیر چای گیلان که قطعا در کنار سلامتش، نقطه قوت این محصول داخلی است که با همت کشاورزان و کارخانه داران چایسازی گیلان هم به طور روزافزون جایش در خانوارهای ایرانی باز میکند، بهتر است به فکر بهسازی اراضی چایکاری و نوسازی کارخانجات و حمایتهای ترویجی و فنی درباره این محصول استراتژیک و اشتغالزا که میتواند مانع خروج ارز زیادی از کشور گردد.
امروز از آقای سالاری توقع داریم حداقل در مدتی که در گیلان استاندار هستند، با اصلاح ذائقه خودشان، به عطر و طعم چای اصیل، طبیعی و معطر گیلانی خوکنند که شاید اگر چنین شود، بتوانند مانند یک استاندار متعصب گیلانی و نه مثل یک شهروند بوشهری برای این محصول اصیل گیلانی دل بسوزانند و حمایت دولت از چای گیلانی را با حفظ هویت، اصالت و سلامت آن دنبال کنند شاید کاری که مسئولان و نمایندگان گیلانی نتوانستهاند به درستی انجام دهند، ایشان عملی کنند.