روحانی در ۳-۴ ماه اخیر خیلی کوشید که با طرح هایی برای افزایش یارانه و مقرری مستمری بگیران، حقوق کارمندان و بازنشستگان همچنین توزیع برخی اقلام در روستاها و نمایش حمایت از محرومان ، رأی اقشار مستضعف را به سمت خود جذب کند که البته فارغ از نیت دولت، این که نفعی به مردم و به خصوص اقشار محروم برسد، قطعا باعث خوشحالی ماست ولی از نظر انتخاباتی این اقدامات، این طور قابل تحلیل هستند:

• همین دولت برای پرداخت یارانه به مردم، بارها به ایشان توهین کرده است، به عنوان مثال مردم را مجبور کرد در سامانه ای اسم بنویسند و به عنوان محتاج و مستحق خود را معرفی کنند و یا در آن سامانه ثبت نام نکنند و عملا قید یارانه را بزنند.
• همین دولت بارها برای پرداخت یارانه بر سر مردم منت گذاشته است و شب پرداخت یارانه را شب مصیبت و عزای دولت عنوان کرده است! تو گویی دولتمردان از جیب خودشان به مردم یارانه ناچیز نقدی را پرداخت کرده اند.
• دولت در چند مرحله به افزایش قیمت حاملهای انرژی اقدام کرده است و این یعنی درآمد بیشتری از طرح هدفمندی برای خود ایجاد کرده است، بدون این که یارانه نقدی مردم را افزایش دهد و امروز عملاً قدرت خرید مبلغ یارانه نقدی بسیار کمتر از قدرت خرید ۴ سال پیش است.
• با کاهش قیمت جهانی نفت، قیمت حاملهای انرژی نیز به شدت کاهش یافته است و عملاً فاصله قیمت حاملهای انرژی در داخل با قیمتهای جهانی آنها کاسته شده است و این یعنی دولت هزینه کمتری برای خرید محصولاتی مثل بنزین و گاز متحمل شده است و یارانه غیرنقدی کمتری برای این حاملها پرداخت میکند.
• دولت وعده داد که به جای افزایش یارانه نقدی، افزایش درآمد حاصله از طرح هدفمندی را صرف درمان مردم میکند اما متأسفانه این مبلغ و بیش از آن را به جیب پزشکان نجومی بگیر هدایت کرد به نحوی که امروز ادامه همان طرح تحول سلامت هم به دلیل بدهکاری سنگین بیمه و دولت به بیمارستانها، به اذعان خود دولتمردان دیگر قابل ادامه نیست.
• دولت مدعی شد که در ازای چند مرحله افزایش قیمت حاملهای انرژی و به جای افزایش یارانه نقدی، سبد کالا میدهد، اما فقط یکبار سبد کالای عمومی توزیع کرد و سپس میزان و تعداد برخورداران از سبد کالا را به شدت کاهش داد.
• همان یک فقره سبد کالا که به صورت عمومی توزیع شد هم با چنان تحقیری همراه بود که تصاویر صفوف طولانی و درگیری های مردم به صورت گسترده در رسانه های ایران و جهان منتشر شد و به منزله قحطی و بدبختی در ایران مخابره شد.
• دولت اگر در حمایت از محرومان و مستضعفان جدیتی از خود نشان میداد و عزمی داشت، هرگز شکاف طبقاتی در عالم واقع و در عالم نمودار و آمار و ضریب جینی افزایش نمی یافت.

مخلص کلام این که دولتی که رفتار، گفتار، حقوق های نجومی، خودروهای شاسی بلندِ و رفتار اشرافی دولتمردان، وزرا و مدیرانش نشان میدهد دغدغه شان مستضعفین و محرومان نیست، هرگز نمی تواند با توزیع دم انتخاباتی کنسرو ماهی، یارانه، مقرری، سبد کالا و امثالهم، ماهیت ضد محرومیت خود را پنهان کند و مسلما مردم محروم و مستضعف میدانند که حمایت از محرومان ، همانطور که در ۴ سال گذشته شایع نبوده است، در ۴ سال بعدی این دولت هم در صورت تکرار همین دولت، وجود نخواهد داشت.