در حالی که اکنون همگان از ابعاد امنیتی و منطقه‌ای تعهد دولت به کارگروه اقدام مالی اطلاع دارند و خیلی از نمایندگان هم نسبت به این تعهد انتقاد کرده‌اند ولی سوال جدی این است که چرا نمایندگان نسبت به عدم رعایت اصل ۷۷ قانون اساسی ساکتند؟! اصل ۷۷ قانون اساسی: “عهدنامه‌ها، مقاوله نامه‌ها، قراردادها و […]
در حالی که اکنون همگان از ابعاد امنیتی و منطقه‌ای تعهد دولت به کارگروه اقدام مالی اطلاع دارند و خیلی از نمایندگان هم نسبت به این تعهد انتقاد کرده‌اند ولی سوال جدی این است که چرا نمایندگان نسبت به عدم رعایت اصل ۷۷ قانون اساسی ساکتند؟!
اصل ۷۷ قانون اساسی: “عهدنامه‌ها، مقاوله نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.”
دقیقا به همان دلیل که برجام به مجوز مجلس و مصوبه شورای عالی امنیت ملی و امضای رهبری نیاز داشت، این تعهد نیز به طی این مراحل و اخذ این مجوزها نیاز داشته است و دولت بدون طی این مراحل آن هم با انجام مذاکرات غیرهسته‌ای که از سوی مقام معظم رهبری ممنوع اعلام شده بود به این تعهد تن داده است تا حیثیت از دست رفته برجام هسته‌ای را با برجام بانکی- منطقه‌ای و دادن تعهدات جدید احیا کند!
تعهد دولت به کارگروه اقدام مالی نه تنها تمام سیستم بانکی ما را تحت نظارت آمریکا می‌برد و این از لحاظ امنیتی برای کشوری که همواره در معرض تحریم قرار دارد خطرناک است بلکه دست ایران را در پیشبرد سیاست‌های منطقه ای و حتی تامین بودجه سپاه که از سوی شیطان بزرگ، گروهی تروریستی معرفی می‌شود هم دچار مشکل می‌شود و این یعنی امنیت ایران ومنطقه به واسطه محدودیت سپاه و تقویت توان دفاعی به خصوص باتوجه به حضور تکفیری ها، آمریکا و سایر جریانات معارض در منطقه دچار مشکل می‌شود!
تلختر این که تعهد دولت به کارگروه اقدام مالی در شرایطی بوده است که باتوجه به کارشکنی‌های آمریکا در اجرای تعهداتش در برجام هسته‌ای، این ایشان بودند که باید تعهد می‌دادند و جبران کنند نه این که دولت ما دوباره تعهدات سنگین به طرف عهدشکن بدهد! که این تعهد نمی‌تواند در جهت حفظ عزت،، اعتبار، امنیت و منافع ملی ایران تلقی گردد و از این لحاظ سکوت مجلس قابل توجیه به نظر نمی‌رسد.
