متن شبهه:

ﮐﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾمان ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﮐﻪ ﭘﺮﺍﻧﺪﻥ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻥ ﮔﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﻭ ﻟﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﻻﯼ ﻋﻠﻒ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ …

ﮐﺎﺵ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾمان ﺍﺯ ﻣﺒﻄﻼﺕ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﭼﺸﺎﻧﺪﻥ ﺷﻮﺭﯼ ﺍﺷﮏ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﻗﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ، ﻭ ﻓﺮﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﺮ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺗﺎ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ…..

ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺗﯿﺮ ﯾﺎ ﺟﻮﻻﯼ …؛ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﯽ؛ ﺩﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯼ؛ ﺍﺷﮑﯽ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﯼ، ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ …….

ﺭﻭﺯﻩ ﯼ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ! ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻭﺕ ، ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻍ ، ﺍﺯ ﺭﯾﺎ ، ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ،ﺩﻭﺭﻭﯾﯽ، ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻧﮓ ….

ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﺎ ﺑﻮﺩﻩ:

 ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻭﺯﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩ اند

پاسخ شبهه:

در گام اول ممکن است متن فوق اصلا شبهه به نظر نرسد ولی در خلال بررسی متن هم به اصل شبهات و هم پاسخشان پرداخته خواهد شد:

• روزه ماه مبارک رمضان بر مسلمینی که عذر شرعی ندارند واجب است و برای این روزه حدود و شرایطی تعریف گردیده است که برخی از این شرایط برای باطل نشدن روزه است و برخی برای مقبول بودن آن و آن چه که بر ارزش روزه می افزاید این است که حدود اخلاقی آن نیز در کنار حدود شرعی آن حفظ شود تا یک روزه مقبول و انسان ساز انجام گیرد و مسلما چنین روزه ای خود به رشد و کمال انسان هم کمک میکند.
• اگر چه اساسا وقت سرمایه ای عظم است اما ایام و ماه ها به لحاظ ارزش و اعتبار مساوی نیستند، واقعیت این است که ارزش رمضان با سایر ماه های قمری، شمسی و میلادی اصلا یکی نیست، رمضان ماه مبارک خداست، ماه نزول قرآن کریم است، یک شب قدرش از هزار ماه برتر است. اساسا برخی از زمان ها و مکان ها نسبت به سایر اوقات و محل ها شرافت بیشتری دارند که در آنها امکان کمال و ثواب هم بیشتر مهیاست البته اگر انسان شاکر باشد و قدر بداند.
• استفاده از واژه جدیدی مثل «روزه پرهیز» در حالی که گرسنگی را نهی کند ولی پرهیز از قضاوت، دروغ، ریا، تهمت، دورویی را دستور دهد، به نوعی زیر سوال بردن روزه شرعی است، اساسا روزه دینی همه اینها هست و در کنارشان گرسنگی و تشنگی هم هست، اساسا روزه در جهت کنترل شکم، شهوت، خشم و همه نفسانیات تشریع شده است و روزه ای صحیح و مقبول است که هم حدود شرعی آن رعایت شود و هم حدود اخلاقی آن، هم مبطلات روزه در آن رخ ندهد و هم حق الناس، حق الله و حق النفسی در آن ضایع نگردد.
• از دیگر جنبه‌های این شبهه، گذر از مفهوم اسلام و دعوت به انسانیت است که در بندی از متن به این دعوت صراحتا اشاره شده است که متاسفانه در سخنان برخی منحرفین اعتقادی و شبهات ضد اسلامی روز به روز بیشتر نمایان میشود.
• اگر چه متن شبهه تلاش کرده تا اهمیت کم خوری و گرسنگی را در سازندگی انسان نادیده بگیرد و تحقیر کند ولی واقعیت این است که روزه داری حتی به واسطه انباشته نکردن شکم، درک سحر و فهم بخشی از مشکلات فقرا، نیز می تواند به لحاظ فردی و اجتماعی در رشد و کمال مؤثر باشد چه رسد به این که روزه داری با رعایت سایر جوانب و اخلاقیات روزه همراه گردد. همانطوری که نماز واقعی انسان را از فحشا و منکر دور می کند، روزه واقعی نیز چنین خاصیتی دارد و انسان را از غفلت، گناه و بی تفاوتی نسبت به مشکلات جامعه دور می کند و او را به کمال نزدیک می نماید.