شاید شرایط امروز جریان انقلابی کشور برای بسیاری از نیروهای انقلابی ، نامطلوب تلقی گردد لیکن نباید از فرصت موجود هم غافل شد. امروز اگر چه نگاه جناحی و غیرانقلابی دولت باعث شده است که بسیاری از نخبگان انقلابی از صحنه های مدیریتی و اجرایی کشور دور باشند و جو سیاسی حاکم بر برخی کلانشهرها باعث شده است کرسیهای مجلس و شوراهای این کلانشهرها عجالتاً از دسترس نیروهای انقلابی کشور خارج گردند، اما همین فراغت میتواند به ظرفیتی بزرگ برای کلیت جریان انقلابی و پویایی انقلاب تبدیل گردد، ظرفیتی که تنها بخشی از آن را در همگرایی نیروهای انقلابی در انتخابات ۹۶ و رقابت جانانه با رئیس جمهور مستقر مشاهده کردیم.

امروز بسیاری از السابقون، نخبگان و افراد شاخص جریان انقلابی میتوانند ظرفیت و تواناییهای خود را در خدمت کارهای تشکیلاتی، گروهی، رسانه ای، تربیت نیروی انقلابی، کشف نخبگان جوان، سرکشی به مناطق مختلف، سخنرانیهای هدفمند، مصاحبه های فنی و کارگشا، تشکیل کرسیهای آزاداندیشی، تشویق نیروهای قدیمی و جوان انقلابی به پویایی و تحرک بیشتر، تحلیل نقاط قوت و ضعف خود و جریان انقلابی، انتقادهای سنجیده درون گفتمانی، انتقادات منصفانه و فنی به جریانات و رفتارهای غیرانقلابی و هر آنچه که در قالب آتش به اختیارهای تمیز فرهنگی، موثر و قانونی قابل انجام است، قرار دهند و به رشد و پویایی جریان انقلابی در این مقطع کمک نمایند.

امروز بی تحرکی و کم کاری چهره های شاخص انقلابی به هیچ وجه قابل پذیرش نیست، انقلاب به ذخیره های عافیت طلب و تنبل که تنها شریک موفقیتها و پیروزیها هستند نیاز ندارد، انقلاب به مردان مجاهد و حاضر در میانه میدان نیاز دارد که برای سوزاندن خود به پای شمع انقلاب مسابقه بگذارند و نه این که تنها آرمانشان این باشد که خویش را برای آینده انقلاب و بهتر بگویم خودشان نسوزانند! امروز صحنه های مختلف انقلاب، آماج هجمه های داخلی و بین المللی قرار گرفته است و باید برای همراه کردن مردم و رسانه ها و مسئولان، به روشنگری فنی و علمی پرداخت و الا چگونه قابل توجیه است که امام خامنه ای به اذعان خودشان در میانه میدان شمشیر بزنند و مدعیان انقلابی گری در کنج عافیت نشسته باشند؟!

امیدوارم در فرصت موجود، همه نیروهای پیر و جوان جریان انقلابی، یکدیگر را به تکاپو و فعالیت و همگرایی فرابخوانند و از تمام ظرفیت موجود انقلابی با وسعت نظر استفاده کنند، تنگ نظریها و به حاشیه راندن طیفهای کمرنگ جریان انقلابی قطعاً نه تنها کمک به کلیت حرکت جریان انقلابی نمیتواند باشد، بلکه موجب خسران و زیان خواهد بود. امروز جریان انقلابی باید جذب حداکثری و دفع حداقلی را با گفتار اندیشمندانه و رفتار سنجیده در دستور کار خود قرار دهد و برای نیل به این هدف، بکوشد با کسانی که صاحب تریبون یا منصب هستند وارد رایزنی شوند تا حتی اگر نمیتوانند مخالفی را به موافق تبدیل کنند لااقل از عیار مخالفتشان بکاهند.

امروز تشکیلات نوپای انقلابی مثل جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی (جمنا)، جریان مردمی انقلابی فرزندان نسل سوم روح الله (جماران)، تشکیلات قدیمی انقلابی و به ویژه دولت در سایه باید به تشکیل، ارتقا و ثبات کارهای خود بپردازند و نگذارند فضای پس از انتخابات، باعث رکود و خمودگی نیروهای انقلابی گردد، بلکه امروز باید با فراغ بال و جدیت به کارهای ریشه ای، بلندمدت و عمیق مثل گفتمان سازی و تشکیلات سازی بپردازند و همزمان برای میان مدت و کوتاه مدت، برنامه های عملیاتی و موثر داشته باشند، برنامه هایی که با شفافیت و با مشارکت بیشتر بدنه جریان انقلابی طراحی و اجرایی گردند.

پی نوشت: واقعاً تمایل داشتم اسم بزرگان و شخصیتهای انقلابی مد نظرم را یک به یک به خواندن این مطلب دعوت کنم، ولی دیدم که جریان انقلابی کشور هنوز دچار آفتیست که بهتر است درباره آن بنویسم و آن، طرد ظرفیتهای این جریان با نگاه صفر و صدی به عیار نیروهای انقلابی است به نحوی که تقریباً هیچ چهره شاخص انقلابی از دو برچسب عنصر غیرانقلابی یا عنصر تندرو یا تکرو مصون نمانده است، لذا به جای این که اسم ببرم، این مطلب را خطاب به همه شخصیتهایی که برای انقلاب و آرمانهای انقلاب دل میسوزانند تقدیم میکنم.