اخیراً شما نامه ای به حاج آقا نعیم آبادی، امام جمعه بندرعباس نوشته اید و ایشان را بابت معرفی دو کتاب که مشکلات موجود در جامعه آمریکا را به زبان خود آمریکایی ها بیان کرده است، مورد هجمه قرار داده اید و در مقام توجیه طوری وانمود کرده اید که گویا انتشار یک کتاب انتقادی اینقدر امتیاز بزرگی است که می توان تمام زشتی ها، ناعدالتی ها، تبعیض ها و مفاسد کشور آمریکا را نادیده انگاشت!!

این که اجازه نشر آثار انتقادی در آمریکا را به معنی نداشتن خط قرمز در آن نظامها میدانید یک دروغ بزرگ است و البته آمریکا هم خط قرمزی مثل هلوکاست دارد که عدم رعایت این خط قرمز به حبس و جریمه و مجازات ختم میشود.

شما طوری از مجوز انتشار یک اثر انتقادی در آمریکا به ذوق آمده اید که انگار این همه آثار و فیلمهای انتقادی تلخ و بعضاً سیاه نمایانه در ایران را نمی بینید، آثاری که با زشت و سیاه نشان دادن جامعه ایران و نمایش غلو آمیز یک کشور آلوده و فاسد، بعضاً مورد توجه جشنواره های خارجی هم قرار گرفته اند در حالی که با مجوز رسمی ایران ساخته و حتی توسط خود دولتها به جشنواره های خارجی معرفی شده اند!!

انتقاد در آمریکا اگر هم آسان باشد چندان جای تعجب ندارد، کسی آمریکا را بابت این همه تبعیض نژادی، تجاوز، فاصله طبقاتی، شکنجه رسمی زندانیان، داشتن زندانهای غیرمجاز مانند ابوغریب و گوانتانامو، کشتن روزمره سیاه پوستان توسط پلیس و دخالت مستقیم در کشورهای دیگر تحریم نمیکند!! ولی اگر در کشور ما یک بازداشتگاه خاص و موقت دچار تخطی از قوانین شود، حتی اگر این کار از سوی مسئولان کشور تقبیح گردیده باشد و عاملانش هم محاکمه، مجازات و معذول شوند، باید با قطعنامه و تحریم مواجه گردیم!!

انتقاد در آمریکایی که رسماً و غیر رسمی از تروریسم طالبان، اسرائیل، داعش، منافقین و… حمایت میکند و با این وجود هم دچار فشار و تحریم هم نمیشود کجا؟! و انتقاد در ایران که در عین حال که بزرگترین قربانی تروریسم با ۱۸ هزار ترور (از سوی همین تروریستهای مورد حمایت آمریکا است)، آنهم بابت دفاع از فلسطین و حزب الله لبنان و مقابله با داعش در لیست تروریسم قرار میگیرد، کجا؟!

حالا خودتان قضا، آزادی انتقاد در آمریکا که خسارتی برای این کشور و مردمش ایجاد نمیکند هنر است؟! یا انتقاد در کشوری مثل ایران که دشمنانش دنبال کشف کوچکترین بهانه برای صدور انواع قطعنامه، تحریم، فشار و تخریب وجهه اسلام و انقلاب با غولهای رسانه ای شان هستند؟!