شبهه:
ﻧﻘﺪﯼ ﺑﺮ ﻓﺘﻮﺍﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻋﻠﻨﯽ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﻧﻈﺎﻡ !!
ﻣﺘﻦ ﻓﺘﺎﻭﺍﯼ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺖ :
‏« ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﻇﻠﻢ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﯿﮕﯿﺮﻯ ﻭ ﺗﻌﻘﯿﺐ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰﮔﺮﺩﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .‏» ‏( ﺍﺟﻮﺑﺔ ﺍﻟﻤﺴﺎﺋﻞ، ﺗﺠﺴّﺲ ﻭ ﺧﺒﺮﭼﯿﻨﻰ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﺀ ﺍﺳﺮﺍﺭ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۳۹۱‏) ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻔﺘﺎﺋﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ : ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺪﻧﺎﻡﺷﺪﻥ ﭼﻬﺮﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﻔﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ .‏» ‏( ﺍﺟﻮﺑﺔ ﺍﻟﻤﺴﺎﺋﻞ، ﺗﺠﺴّﺲ ﻭ ﺧﺒﺮﭼﯿﻨﻰ ﻭ ﺍﻓﺸﺎﺀ ﺍﺳﺮﺍﺭ، ﺷﻤﺎﺭﻩ ۱۳۹۷) ، ﺻﺪﻭﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺘﺎﻭﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺆﺍﻝﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰ، ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮎ ﺍﺳﺖ؛ ﭼﺮﺍﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﮏﺳﻮ ﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻋﻘﯿﺪﺗﯽ، ﺍﯾﺪﺋﻮﻟﻮﮊﯾﮏ ﻭ ﺑﻨﯿﺎﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﺮﻩ ﻋﻤﻠﯽ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺟﺰ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﮐﺎﻣﮕﯽ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ …

پاسخ به شبهه:
باتوجه به این که در متن شبهه خود سوالات بیان نشده است، دو سوالِ استفتاء در ادامه می آید:
“آیا بیان ظلم یاخیانت بعضی از مسئولین ادارات در برابر مردم جایز است؟”
“عدّه‏ای در برابر دیگران مبادرت به طرح کمبودها و ضعف هایی که در جمهوری اسلامی وجود دارد، می ‏کنند، گوش‌دادن به این سخنان و حکایت ها چه حکمی دارد؟”
و در ادامه به اشکال وارد شده در خصوص این دو فتوا مختصراً پاسخ داده می شود:

۱- همانطور ی که در متن استفتاء آمده است، مقام معظم رهبری به صورت کلی نقد علنی به مسئول ین را حرام و غیر مجاز اعلام نکرده اند، بلکه به صورت مشروط حرام اعلام کردند که “…ﺑﻠﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .‏” و مسلماً این موجب فتنه، فساد و تضعیف دولت اسلامی شدن بابت هر انتقادی صادق نیست.

۲- حرمت فتنه و فساد در نظام اسلامی اینقدر بالاهست که در این فتوا لحاظ شده است و امام خمینی (ره) و بسیاری از مراجع معاصر دیگر مثل آیات عظام وحید خراسانی و مکارم شیرازی و نوری همدانی هم حفظ نظام را از اوجب واجبات دانسته اند. و حتی خود حضرت امیرالمؤمنین (ع) هم در جایی که دیدند حکومت اسلامی و جامعه مسلمین دچار لطمه می شود استخوان در گلو و خار در چشم، در برابر بزرگترین ظلم عالم سکوت کردند.

۳- مقام معظم رهبری از طلایه داران عدالت خواهی و مطالبه گری نسبت به مسؤولان هستند و خودشان بارها در هم ین خصوص با دستورات و بعضاً نهیب هایی که به عنوان مثال در آخرین پیامشان برای همایش مبارزه با مفاسد اداری بیان کردند، از سران قوا و سایر مسؤولان انتقادکردند و اگر رهبری هرگونه نقدی را حرام می دانستند خودشان مرتباً مرتکب آن نمی شدند.

۴- توصیه های مقام معظم رهبری به دولت ها و مسؤولان بابت پذیرش انتقادات منصفانه و توصیه های شان به نقد منصفانه، خود نشان از اعتقاد راسخ ایشان به فرهنگ نقد منصفانه و مطالبه گری عالمانه دارد.

۵- بسیاری از نقدهای معمولی و طبیعی خودشان موجب اصلاح نقاط ضعف و جلوگیری از تضعیف نظام می گردند، لیکن اگر کسی بداند که برآیندِ بیان یک شیوهی خاص اعتراض، در نها یت به جای این که موجب اصلاح گردد موجب فتنه و فساد و تضعیف حکومت اسلامی می گردد، مسلماً مسئله متفاوت است.

۶- مقام معظم رهبری تشخیص مسئله را به مقلد واگذار کرده است تا اگر عملی را موجب بدنامی ، تضعیف یا بروز فتنه یا فساد ببیند، طرح علنی اش را حرام بداند ولی تشخیص آن، بدون ایجاد منع قانونی به مقلد واگذار شده است؛ و هم اکنون رسانه ها و اشخاص به راحتی و بدون هرگونه عواقب قانونی به انتقاد علنی از مسئولان و حتی قوا و نهادهای قانونی و حتی نظرات رهبری اقدام می کنند (البته باید بین نقد و اقدام عملی خودسرانه تفاوت قائل بود) و عملاً رهبری تلاش دارند بین عدالت جویی، نقدمنصفانه و تضعیف نشدن حکومت اسلامی یک رابطه فراهم آورند.

۷- همانطوری که آبروی مؤمن محترم و طرح اتهام علیه افراد بدون ارائه اسناد و آرای مجاری قانونی، یک جرم و گناه تلقی می شود، همین مسئله درخصوص مسئولین هم صادق است، نمی توان بدون اطلاع داشتن از قوانین و محدودیت های مسئولین و اطلاع از روند دقیق فرایندهای اداری و ابعاد مختلف مسائل، مرتکب تهمت و هتک حرمت گردید، لیکن متأسفانه این نقیصه هم اکنون در کشور رایج است و اشخاص به راحتی اقدام به تخریب شخصیتهای مسئولان حاضر یا گذشته می نمایند که این شیوه نه به لحاظ هتک حرمت به آبروی مسئولان قابل پذیرش است و نه بابت هتک حرمت به شخصیت و جایگاه نظام اسلامی.