شرمنده ام که در شرایطی که مهمترین دغدغه ما وضعیت جنگی حاکم بر جهان اسلام و ضرورت حمایت همه جانبه از مسلمانان مظلوم منطقه و مقاومت جانانه ایشان است مجبورم در دفاع از آبروی ناقابل سرباز کوچکی به نام سیاوش آقاجانی قلم بفرسایم اما چه کنم که گویا سودای رسیدن به قدرت و منصب برای برخی نااهلان از یک طرف، نارسانه های قلم به مزد که گویا در ایام انتخابات و انتصابات هر تهمت و دروغی برایشان مباح می شود از سویی و عقده گشایی های برخی عناصر که به واسطه قطع برخی فرایندهای فسادزا در اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان گیلان، از بعضی رانت ها و انحصارها محروم شده بودند از دیگر سو، باعث شده است برخی از آن چیزی که شاید هرگز لازم نمی شد به آنها اشاره کنم، به قلم بیاورم:

من هم قبول دارم که منطق محاسبه گر دنیایی اقتضا می کرد که در ایام انتخابات و حتی در ساعات غیراداری یا در صفحه شخصی خود موضعی نمی گرفتم تا شاید امکان حفظ جایگاه آسان تر باشد، اما برای بنده که بی تفاوتی را نیاموخته ام و همیشه در میدان جهاد تبیین فعال بوده ام این کار میسر نبود، خصوصا که نمی خواستم بشنوم فعالان انقلابی به خاطر حفظ مناصب خود، عافیت طلبی کردند و سکوت اختیار نمودند و به میدان نیامدند و این باعث شکست جریان انقلابی و انحراف دولت از مسیر خدمت شهید رئیسی عزیز گردید!

از این رو با علم بر هزینه های قطعی و احتمالی که البته در برابر هزینه هایی که شهدای انقلاب متحمل شدند هیچ است، عَلم تبیین را زمین نگذاشتم و مسجد به مسجد و محفل به محفل سخنرانی کردم بدون این که اسم هیچ نامزدی را بیاورم و له یا علیه هیچکدام شان سخنی بگویم هم زبان با رهبرم از ضرورت ادامه راه شهید رئیسی سخن گفتم؛ ولی همانطور که پیش بینی می کردم، بابت همین سخنرانی ها گزارش هایی علیه من به دستگاه قضایی داده شد که با دفاعیات و مستنداتی که از همه سخنرانی هایم داشتم، این گزارش ها به جایی نرسید و رای بر برائت اینجانب صادر گردید.

اما همانطور که در نشست خبری روز خبرنگار امسال گفتم، اینجانب در عین سیاسی بودن، هرگز و در هیچ مقطعی در فعالیت های اداری خود جناحی عمل نکردم و به همین دلیل در عزل و نصب ها، جز به شایستگی، پاکدستی و خوشنامی به چیزی دیگر توجه نکردم و این طور بود که بسیاری از مدیران و روسای قبلی را ابقا کردم و بعضا هم ارتقا دادم که بسیاری از ایشان یا اساسا سیاسی نبودند و یا حتی بعضا سوابق سیاسی متفاوت داشتند، هر چند این امر مورد نقد برخی دوستان اصولگرا قرار گرفت! اما به واقع و نه به شعار، اعتقاد دارم برای کارآمدی حاکمیت، نمی توان افراد توانمند و شایسته را به صرف سمت و سوی سیاسی و جناحی کنار گذاشت، بلکه باید به فرهنگ جایگزین پروری و شایسته سالاری پایبند بود و از این رو افتخار می کنم بسیاری از گزینه هایی که امروز به عنوان جایگزین مطرح شده اند، از همان کسانی هستند که منصوب یا ابقا کردم.

و اما درباره استعفا؛ خودتان را جای بنده بگذارید، شب انتخابات از ستاد انتخاباتی یک نامزد که از قضا شعار وحدت و همدلی می داده است، به شما زنگ بزنند که مستندات فعالیت های شما را جمع آوری کرده ایم و پس از انتخابات به سراغ تان می آییم! آیا عزت نفس شما جوابی جز وعده ی استعفا می دهد؟! شاید همانطوری که برخی دلسوزان گفتند، واقعا نشان دادن واکنش رسانه ای به این امر لازم نبود ولی در آن هنگام گمان می کردم از این تماس ها بازهم تکرار شود، و بیان موضوع در رسانه، هم خیال ایشان را از ابقای من و هم خیال خودم را از پاسخگویی ملال آور به این تهدیدات راحت کند.

و چه شد که استعفا ندادم؟! همانطور که در نشست خبری به مناسبت روز خبرنگار در پاسخ به یکی از سوالات عرض کردم، در تبعیت از دستور رهبری عزیز که به همه دستور دادند به دولت کمک کنند، اگر دولت از امثال ما هم کمک بخواهد از این کار نباید ابا کنیم، اما خیلی زود متوجه شدم عزم وزارتخانه و البته استان، صرفا بابت مواضع سیاسی که داشتم، برای عزل اینجانب کاملاً جدی است و احتمالا از اولین گزینه های تغییر مدیران کل در استان و حتی کشور باشم و شاید در چنین شرایطی می توانستم با یک استعفای نمایشی، دهان برخی بهانه جویان را ببندم اما ترجیح دادم در لبیک به دستور رهبرم، به دولت کمک کنم و بجای تحت فشار گذاشتن وزارتخانه برای تعیین شتابزده‌تر جایگزین، در این فرایند صبور و تسهیلگر باشم.

با همین استدلال، به همه گزینه های مدیرکلی که من را در جریان پیگیری خود قرار دادند عرض کردم با ماموریت اداری و خودروی اداری برای مراحل مصاحبه به وزارتخانه بروند، البته برخی از این گزینه ها نیز با هر نیتی صلاح ندیدند پیگیری های خود را به صورت رسمی و از مجرای اداری انجام دهند و طبق عرف معمول ترجیح دادند در خصوص این پیگیری ها اداره را در جریان قرار ندهند، پس همانطور که عرض شد، نه تنها تلاشی برای ابقای خودم و ایجاد زحمت برای گزینه ها نکردم بلکه به ایشان کمک کردم و کوشیدم در حق شان نیز به عدالت رفتار شود.

البته اگر کسی دغدغه مردم و انقلاب را داشته باشد نمی تواند بگوید نسبت به انتصاب نااهلان و متخلفان حساسیتی ندارد و از این رو در تمام مدت اشتغال به عنوان بازرس سلامت اداری و مدیرکل کوشیدم به رشد و ارتقای افراد توانمند و سالم کمک کنم و در مسیر ارتقای افراد متخلف، مانع بگذارم هر چند این افراد، به مراجع قدرت وصل باشند و بتوانند برایم هزینه تراشی کنند کما این که در تمام این مدت با یک اتحاد نامیمون، چنین کردند که البته در مقابل ایشان، همیشه به حمایت همکاران خدوم، سالم و محجوب خود مستظهر و دلگرم بوده ام که همواره ایشان ممنونم که با همه کم و کاستی های موجود، شرایط و محدودیت ها را درک کردند و آنها را بهانه نکردند تا از خدمت صادقانه به مردم فروگذار کنند که نتیجه این مجاهدت ها، آثار تحولی بود که در بخش های مختلف اداره کل تعاون کار و رفاه اجتماعی ایجاد شد و مکررا خدمت مردم عزیز گزارش گردید که در این مقال از بیان شان خودداری می کنم.

به هر حال اینجانب سیاوش آقاجانی، خود را سرباز حقیر انقلاب و خادم کوچک مردم و شرمنده خون شهیدان می دانم و در هر سنگری که باشم خواهم کوشید به تکلیف خود عمل کنم و هزینه اش را هم بپردازم فلذا تا آخرین ساعتی که مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان گیلان هستم، خواهم کوشید چیزی از توانم برای خدمت به مردم و همکاران خدومم کم نگذارم و روزی هم که ان شاالله از مسئولیت اجرایی فارغ شدم، در کنار انجام تکالیف اداری، همچون گذشته در سنگر خطیر و مهم سربازی برای تبیین و مطالبه گری خدمت نمایم. در پایان آرزو می کنم این روزها و ماه های بسیار حساس برای منطقه و ایران، به فضل و مدد خداوند، با توفیق و سربلندی اسلام و انقلاب و شکست کفار و منافقین سپری گردد؛ نثار روح همه شهدای عزیز انقلاب و مقاومت فاتحه ای هدیه بفرمایید.