اگر چه هنوز توافق هسته ای رسماً اعلام نشده است، ولی لازم می دانم به چند نکته مهم در این خصوص توجه کنیم:
۱- این که مذاکره کنندگان با کار سخت و فشرده در راستای حفظ حقوق کشور تلاش کرده اند حقیقتاً جای تقدیر و تشکر دارد.
۲- علی رغم اعتراضی که یکبار جناب ظریف به تعریف خطوط قرمز داشتند (دراینجا بخوانید)، ولی باید قبول کنیم که این خطوط قرمز و اصرار و پافشاری رهبری بر آنها به شدت به قدرت چانه زنی مذاکره کنندگان ما کمک کرد، هر چند برخی از خطوط قرمز بعضاً در مسیر توافق با بی تواجهی مواجه شدند (مانند توافق روی کلیات مذاکره در لوزان و پرده برداری از یک توافق دو مرحله ای).
۳- هرچقدر رهبری با حمایت هایشان به حفظ مواضع ایران در این توافق کمک کردند متأسفانه برخی دولتمردان با برخی اظهارات مبنی بر خالی بودن خزانه و مرتبط بودن نان و آب و هوای مردم با تحریم، موجب تضعیف مواضع مذاکره کنندگان و تشدید زیاده خواهی های طرف مقابل گردیدند.
۴- درخلال مذاکرات همیشه عده ای بسیار منفی و عده ای بسیار مثبت به این توافقات نگریستند و این در حالی بود که مواضع رهبری همواره توصیه به میانه روی و اعتدال به هر دو طیف بودند، مواضعی که در ایجاد شرایط همگرایی برای پیشبرد مذاکرات بسیار موثر بود.
۵- این مسیر مذاکرات تنها محصول این دولت نبوده است و در اواخر دولت قبل نیز به اذعان خود رهبری عزیز ۳ مرحله مذاکره با آمریکا در عمان انجام شده بود که به دلیل دبه درآوردن های مکرر به نتیجه نرسید و ایران در برابر این زیاده خواهی ها مقاومت نمود و البته در این دولت همچنان مسیر قبل البته با جدیت بیشتری ادامه یافت.
۶- باید توجه کرد که همین هیأت مذاکره کننده متشکل از جناب ظریف و جناب روحانی قبلا تا سال  ۸۴ به دلیل نداشتن امتیازات لازم برای رسیدن به توافق، در این امر موفق نشدند و آنچیزی که مسلما امروز موجب موفقیت شان شد کسب امتیازاتی بود که در دولتهای قبلی در بحث هسته ای اعم از پیشرفتهای کمی و کیفی هسته ای حاصل شد تا عملاً با مانور با این برگه برنده ها بتوان به توافق نائل شد و مطئناً اگر ما این برگه برنده ها را امروز نداشتیم، اساساً به جای محدودیت های امروز دوباره به تعلیق نائل می شدیم.
۷- نقش مردم دلیر و در صحنه و مقاوم ایران هرگز در این موفقیت نباید نادیده گرفته شود، این مردم دلیر بودند که در برابر تحریم ها،‌فشارها و تهدیدها همواره محکم ایستادند و بر حقوق هسته ای خویش از طریق راهپیمایی و پویش های مردمی پافشار کردند و همین ایستادگی در کنار ایستادگی رهبری عزیز، بهترین پشتگرمی برای مذاکره کنندگان را فراهم آورد.
۸- این که توافق منقعد شود هرگز دلیلی بر اتمام مسئله ی ما و آمریکا نخواهد بود برای این که ما در طی نیم قرن اخیر بارها و بارها اقدامات خلاف دیپلماتیک، بدعهدی و زیاده خواهی از آمریکا دیده ایم و هر لحظه احتمال بدعهدی های مجدد را می دهیم که البته در برابر آنها توقع داریم همچنان ایستادگی در دستور کار قرار گیرد.
۹- همانطوری که شخص رهبری عزیز و رئیس جمهور گفته بودند در صورتی که بحث هسته ای با مذاکره قابل حل بود در خصوص موارد دیگری هم امکان مذاکره وجود دارد و اما با این وجود همانطوری که امام خمینی و امام خامنه ای و قانون اساسی و آرمانهای انقلاب به ما می گویند، استکبار ستیزی و مبارزه با ظالم و حمایت از مظلوم امری نیستند با هیچ مذاکره و توافقی منحل گردند.
۱۰- اعلام توافق از سوی دو طرف به معنی رسمیت آن نیست و رسمیت آن زمانی است که مراجع قانونی دوطرف من جمله مجلس و شورای امنیت ملی ما این توافق را تأیید نمایند و هرگونه جشن شتابزده به منزله فشار بر این نهادهای قانونی تلقی خواهد شد در صورتی که همگان اذعان داریم که ما دنبال یک توافق خوب بوده و هستیم و اگر خدای ناکرده توافق به لحاظ ساختاری نتوانسته باشد چارچوبهای منافع ملی و امنیت ملی که رهبری ترسیم نمودند را حفظ نماید، زیربار رفتنش هرگز به صلاح نخواهد بود، توجه به مسائلی که در عراق و لیبی در خلال بحث بازرسی از اماکن امینتی و نظامی و بازجویی از دانشمندان هسته ای رخ داد درسی است برای ما که به صرف توافق نباید دلخوش کرد و باید روی چارچوبها و اصول منافع ملی و به خصوص امنیت ملی حساسیت به خرج داد.