عصر دیروز ۷ مهر ۹۳، دکتر روحانی و آقای ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه بعد از نشست سران ساحلی دریای خزر در آستاراخان روسیه دیدار کردند و در این دیدار رئیس جمهور روسیه یک هدیه ویژه به رئیس جمهوری ایران داد؛ هدیه پوتین به روحانی ، سپری رزمی از جنس برنز و طلا بود که یکی از سربازان شاه عباس اول (قرن هفدهم) در جنگی که میان ایران و ترکیه رخ داد از آن استفاده می کرده است، جنگی که به اظهار جناب پوتین، ایران برنده آن بوده است.

شاید برخی بخواهند بگویند که این هدیه فاقد هرگونه پیامی بوده است، اما آیا می توان هدیه دادن سپری تاریخی که نماد مقاومتِ پیروزمندانه ی ایران است را بی پیام دانست؟! این که ایران طی سال های اخیر دچار سخت ترین تحریم ها شده است و این که روسیه نیز همین اواخر مشمول تحریم های آمریکا و اروپا گردیده است و رسماً اعلام کرده که به استفاده از تجارب ایران در خصوص مقاومت در برابر تحریم ها علاقمند است، ما را متقاعد می کند که این هدیه نمی تواند بی معنی و تصادفی انتخاب شده باشد.

هدیه دادن این سپر از سمت روسیه که سال های اخیر در صحنه های مختلفی مانند بحث هسته ای و بحث های بین المللی بیش از سایر کشورها مواضعی نزدیک به ما داشته است حدوداً یکسال بعداز هدیه ی مجسمه شیردال که از سوی آمریکایی ها به جناب نجفی به عنوان معاون رئیس جمهور انجام شده بود رخ داد، مجسمه ای که در ابتدای ریاست جمهوری جناب روحانی و عزمی که برای مذاکره مستقیم با آمریکا جزم شده بود، از سوی معاون رئیس جمهور به عنوان نماد حسن نیت آمریکایی ها معرفی شد و چیزی نگذشت که خود آمریکایی ها آن را یک کپی معرفی کردند.

هرچند که روسیه هم در قبال مسائلی مانند تحویل به موقع نیروگاه هسته ای بوشهر و یا تحویل موشک ها S300 و موارد دیگر بعضاً در قبال ایران به تعهداتش عمل نکرده است، اما در حال حاضر موقعیت ایران و روسیه به لحاظ سیاسی، جغرافیایی و به لحاظ دشمن مشترک اینقدر به هم نزدیک هست که بتواند همکاری های گسترده ای را به خصوص در مورد دور زدن تحریم ها و مبادلات کالا، غذا و تکنولوژی همچنین استفاده از اهرم صادرات نفت و گاز ایجاد بنماید.