مقام معظم رهبری دراولین سخنرانی که بعد از بیانیه لوزان داشتند، سخنان بسیار مهمی در خصوص پرونده هسته ای، توافق لوزان، بازیادآوری خطوط ترسیمی و حواشی این مسئله بیان کردند، سخنانی که در عین منطقی بودن، منافع ملی کشور را به خوبی تبیین می کرد و مسیر حرکت مذاکره کنندگان هسته ای را ترسیم می نمود، مقدمه ی مباحث ایشان پاسخ به یک سوال بود، سوالی که خودشان از قول دیگران مطرح کردند مبنی بر این که چرا در خصوص این بیانیه موضعی از سوی رهبری اتخاذ نشده است و علتش را خیلی صریح و شفاف اینچنین بیان کردند که وقتی بیانیه ای از سوی خود مسئولان غیرالزام آور خوانده می شود، عملاً نه بردی رخ داده است و نه باختی و عملاً چیزی به دست نیامده و یا خسارتی وارد نشده است که بخواهیم در قبالش جشن و پایکوبی یا عزاداری انجام گردد و به همین استناد، تبریک در این خصوص را نیز بی معنی خواندند، و توجه به این که چه مسئولان بلندپایه ای اعم از سران برخی قوا و حتی فرماندهان سپاه به تبریک در خصوص بیانیه لوزان پرداختند ما را نگران می کند.
بارها در خصوص بصیرت و اولی بودن آن بر مسئله مهمی به نام ولایت مداری تأکید کرده ام و امروز می بینیم که چگونه حتی ولایتمدارها و مدعیان ولایتمداری در دام بی بصیرتی مبتلا هستند. این که مسئولانی به عنوان معتمد نظام و رهبری در جایی که رهبری بین دو سخنرانی قبل از بیانیه و بعد از آن، تنها به مدت چند روز سکوت دارند نمی توانند موضع درست و مناسبی را اتخاذ کنند، از مصادیق اعلای بی بصیرتی است. در این ایام عده ای از مسئولان با خوش بینی تمام، به خاطر بیانیه لوزان تبریک گفتند و عده ای دیگر نیز آن را مصداق یک عهدنامه ننگین خواندند که هر دوی این گروه ها دچار اشتباه بودند و البته در این میان نیز کسانی بودند که بدون جو زدگی با بیان انتقاد و یا پیشنهاد سعی کردند نسبت به اصلاح و تکمیل این چارچوب اقدام نمایند که حرکت ایشان را می تواند در مسیر بصیرت و در جهت منافع کشور معرفی نمود.
حقیر بیش از این که برای سرنوشت پرونده هسته ای نگران باشم، برای این بی بصیرتی برخی مسئولان و تبعات آن دلواپسم، مسئولان بی بصیرت و جو زده در شرایط سخت نمی توانند درست تصمیم گیری کنند و این امکان وجود دارد که در چنین شرایطی با گفتارها و رفتارهای نسنجیده خود، موجب آسیب به کشور و منافع ملی بشوند، به خصوص که موضع گیری های هر کدام از این مسئولان روی میلیون ها و بعضاً ده ها میلیون نفر تأثیرگذار است و لزوم دقت نظر و بصیرت افزایی برای ایشان را نمایان می کند.
یکی از نکات ویژه ای که در ابتدای امسال با عنوان “دولت و ملت همدلی و همزبانی” مطرح شد اهمیت و لزوم افزایش همدلی بین مردم و مسئولان بود که همان روزهای اول، برخی از مسئولان مثل دکتر ظریف تشخیص داد یکی از مصداق های این همدلی و همزبانی ارائه گزارش هفتگی به مردم است و این مسئله را نیز رسماً اعلام کردند و تاکنون نیز سعی کرده اند هرچند با یک گزارش کوچک هفتگی هم که شده با مردم بیش از پیش همدلی ایجاد کند و امروز مقام معظم رهبری بر این مسئله تأکید بیشتری نمود. مقام معظم رهبری شفافیت در مسئله هسته ای را از مصادیق بارز همدلی و همزبانی تعریف کردند و بیان کردند که این مسئله در خصوص همین بیانیه لوزان هم به خوبی نشان داد، بیان مسائل توسط مسئولان می تواند موجب نقدهای دلسوزانه و منطقی باشد و برعکس، این فضای غیرشفاف و مبهم است که موجب اقدامات جوزده، هیجانی و زیان بار می گردد.
یکی دیگر از تأکیدات مقام معظم رهبری که موافقان بیانیه لوزان از آن به عنوان یک سند یاد می کردند ادعای اطلاع رهبری از جزئیات مذاکره بود که مقام معظم رهبری همچون گذشته این ادعا را رد کردند و بیان کردند که ایشان فقط خطوط قرمز و هدف نهایی را بیان می کنند و جزئیات و روشهای رسیدن به اهداف را به مذاکره کنندگان واگذار کرده اند، لیکن مطالبه شان جدی و غیر قابل عدول است.
یکی دیگر از مواردی که مقام معظم رهبری لازم دیدند بر آن تاکید کنند بحث اهمیت موضوع هسته ای به عنوان نیاز قطعی کشور است، رهبری به شدت با روشنفکرانی که با بی اهمیت خواندن بحث هسته ای در حال تضعیف جایگاه مذاکره کنندگان و فراهم کردن مقدمات عقب نشینی ایشان و از دست رفتن حقوق ملی هستند، مخالفت کردند. جالب این است که این چندمین بار است که رهبری این موضع را می گیرند و افرادی مثل زیباکلام و شیرزاد نیز بارها در رد نظر رهبری، سخنرانی و مناظره کرده اند که خود این مسئله، هم نشان از باز بودن فضای انتقاد در کشور دارد و هم نشان از منطق قابل دفاع رهبری، که امیدواریم سایر مسئولان نیز در حوزه نظرات خود اجازه نقد اقدامات شان را بدون جسارت و توهین بدهند و حداقل امسال که سال همدلی و همزبانی با مردم است چنین کاری را در دستور کار خود قراردهند و اگر نقدی بر نظر منتقدان دارند نیز آن را بدون توهین هایی مثل کج فهم و بی سواد و بی شناسنامه و بزدل و ترسو و تعامل هراس و …. بیان کنند.
مورد مهم دیگری که به نظر رهبری باید دوباره تکرار می شد، بحث اعتماد به مذاکره کنندگان داخلی و عدم اعتماد به طرف مقابل است. مقام معظم رهبری با این موضع گیری شان هم منتقدان را به رعایت انصاف و احترام به مذاکره کنندگان مان دعوت می کنند و هم مذاکره کنندگان و حامیان شان را مکلف کردند تا در تنظیم هر توافقی حتماً عدم اعتماد به طرف مقابل را چاشنی کار قرار دهند تا به خاطر اعتماد کاذب به دشمن، یک توافق ضعیف، قابل سوءاستفاده و نهایتاً منافی منافع ملت تنظیم نگردد.